Etter storflaumen 2. pinsedag i 1816 var smeltverket og Svorkmo uten kirke, så verket måtte finne ei anna egna tomt for verkskirka. Valget fall på Smedhaugen som ligg ca. en kilometer nord for den gamle tomta.
Tømmeret i Sckankebakk-kirka vart brukt til flomsikring i elva Svorka så nye materialer måtte til. Det vart no bygd ei åttekanta kirke i stedet for ei korskirke. Kirkeklokkene, ei stor og ei lita, den store hadde fått en sprekk, antakelig da de skulle ta klokka ned under rivinga av Sckankebakk-kirka.
En protokoll forteller at Smedhaugen-kirka hadde følgende inventar: En sølvforgylt kalk og disk, en gaminel, rød messehagel med tre par sølvhekter, ett rødt altersklede, en rød kledesdyne på skammelen ved alteret, en alterduk, en gammel og en ny alterbok, to psalmebøger af Kingo, en Strøms postil, ett par messing lysestaker, to par gullmalede Lysestager som er til Vokslysene, en stor jernlysestake, ett stort gammelt Døbefat av messing, en jernring til fatet, en døbeduk en Tinnflaske, en gammel Blikkløgte, en Bogestol, en Fattigbog og Tavle, en Lysekrone af messing, to klokker i tårnet hvoraf det henger en streng ned i Kirka, ett stort gammelt Liigklæde, en Liigbaare, to Jernhakker, en liden Træspade, åtte store skuffer, en stige.
Partisipantene la ned drifta av Svorkmo hytteplass i 1842. Enno hadde de etter bergmannsloven plikt til å drive kirka og skolen i to år. Smedhaugkirka vart revet i 1866. Kirka var slik i bruk berre i 50 år. Orkdal Historielag reiste en minnestein i 1970 på denne gamle kirkeplassen med minnehøytid ved prost Havdal.
Grunnen til at Smedhaugkirka vart reve var at ho etter loven var for lita, og den nye kirkeplassen vart så lagt til ekserplassen på Moe. I et møte i kommunestyret 24. februar i 1864 vart det vedtatt at en skulle rive og flytte Smedhaug-kirka til Moe. Vedtaket var enstemmig. Størker Jonsen Moe, Ole Ingebriktsen Moe, Lars M. Asbølmo og Sivert M. Asbølmo ga fire dekar gratis tomt til kirkebygg og gravplass.